Osiągnięcia:
Pani: Jeszcze raz gorąco Ci wszyscy gratulujemy i obiecujemy trzymać kciuki w przyszłości. Paulinko, jak nazywa się formacja taneczna do której należysz? Ile trzeba trenować, żeby zostać wicemistrzynią świata?
Paulina: Od ponad 4 lat jestem członkiem zespołu tanecznego Miraż, który działa przy Wodzisławskim Centrum Kultury. Zaczynałam od zajęć w grupie Baby Balet, później przeszłam do grupy Mini Kids, a teraz jestem w grupie Dzieci II. Trenujemy bardzo intensywnie, 4 razy w tygodniu. Są to zajęcia taneczne, ćwiczenia akrobatyczne i balet. Treningi są czasem wyczerpujące, trenerzy pracują nad każdym szczegółem, ale jak ktoś kocha taniec to z chęcią ćwiczy nawet poza treningami.
Pani: Jakie rodzaje tańca potrafisz wykonać i które lubisz najbardziej?
Paulina: Nasza grupa taneczna zajmuje się tańcem modern, a także show dance i jazz. Moim ulubionym rodzajem tańca jest show dance, w tej kategorii zostałyśmy wicemistrzyniami świata. Lubię tańczyć show dance, bo jest to taka opowieść, inscenizacja z rekwizytami wyrażana tańcem.
Pani: Gdzie zorganizowane były mistrzostwa? Ile grup tanecznych i z ilu krajów wzięło w nich udział?
Paulina: Mistrzostwa Świata Show Dance odbyły się w Niemczech, w Riesie. Dla tancerek i tancerzy to jedna z najważniejszych imprez tanecznych na świecie, na którą przyjeżdża kilka tysięcy osób z ponad 30 krajów.
Pani: Jakie tańce wykonaliście? Czy odczuwałaś tremę przed występami?
Paulina: Cały zespół Miraż wziął udział w różnych kategoriach: duety, solówki, mini formacje i duża formacja show dance. Każdy taniec ma swoją nazwę, tytuł. Najpierw brałyśmy udział w eliminacjach, potem półfinałach, no i finał! Przed każdym występem odczuwałam tremę, ale była to trema, która mobilizowała do tańca. Na scenie wszystkie dziewczyny były uśmiechnięte i gotowe do walki. A po zdobytym medalu wszystkie płakałyśmy ze szczęścia, nie zapomnę tych chwil radości, krzyków i przytulania…
Pani: Powiedz dokładnie, jak brzmi tytuł, który uzyskaliście?
Paulina: Wicemistrzostwo Świata w tańcu show dance w kategorii wiekowej do lat 11. Formacja liczy 20 tancerek. Z naszej szkoły do formacji należy również uczennica klasy III Ola Wilkanowska. Nasz zwycięski taniec nazywał się „Niedzielne popołudnie” i opowiada o 10 dziewczynkach, które bawiły się w parku wśród posągów, które nagle ożyły… i wtedy zaczynają się taneczne pokazy. Razem z Olą Wilkanowską z kl. III byłyśmy dziewczynkami. Starsze dziewczyny tańczyły role posągów.
Pani: Wiem, że obawiałaś się trochę wyjazdu bez rodziców. Czy miałaś czas na tęsknotę?
Paulina: Wyjeżdżając trudno było mi się rozstać z rodzicami, ale atmosfera w zespole jest niesamowita. Wszystkie sobie pomagamy, wspieramy. Nasi trenerzy i panie opiekujące się nami, były dla nas jak „ciocie”, które nie tylko nas czesały, malowały, ale i dopingowały. Na hali ciągle się coś działo. Z napięciem oglądałyśmy występy innych zespołów, a w szczególności naszych koleżanek! Cały pobyt w Niemczech trwał ponad 4 dni, ale emocje były tak ogromne, że zapominałam o tęsknocie. No, może odrobinkę wieczorami J
Pani: Co najbardziej Ci się podoba w występach: piękne stroje, taniec, brawa publiczności, medale?
Paulina: Chyba wszystko mi się podoba, ale największą przyjemność sprawia mi sam taniec i to, że możemy wspólnie się cieszyć z sukcesów i medali. To taka nagroda za pracę i treningi.
Pani: Czy Twoim marzeniem jest zostanie zawodową tancerką?
Paulina: Jeszcze tego nie wiem, mam głowę pełną pomysłów. Jak patrzę na występy starszych koleżanek z zespołu to chciałabym też tak tańczyć, ale wymaga to ogromnej pracy i ćwiczeń. Na razie taniec sprawia mi ogromną przyjemność.
Pani: Czy masz jeszcze czas wolny, a jeśli tak, to czym się wtedy zajmujesz?
Paulina: W wolnym czasie lubię bawić się z młodszym bratem, układamy wtedy konstrukcje z klocków lego, uwielbiam też gotować z mamą, ale po tańcu drugą moją pasją jest malowanie, rysowanie i wykonywanie różnych prac plastycznych. Po prostu lubię tworzyć…
Pani: Dziękuję za rozmowę i życzę Ci spełnienia marzeń.
mgr Iwona Warzecha
